Finanse publiczne
Praca ta jest próbą oceny, w jakim stopniu Nowe Zarządzanie Gospodarcze w Unii Europejskiej pomogło zdyscyplinować finanse publiczne w państwach członkowskich.
Autorzy w publikacji wskazują słabe strony instytucjonalnych podstaw funkcjonowania Unii Europejskiej, które pogłębiły niekorzystne zjawiska w sferze realnej oraz fiskalnej w okresie kryzysu finansowego. Ocenione zostały strategie konsolidacji fiskalnych państw członkowskich. Krytycznej analizie poddana została polityka austerity jako metoda konsolidacji finansów publicznych i wiążące się z nią tzw. niekeynesowskie efekty polityki fiskalnej. Szczegółowo omówione są metody dyscyplinowania finansów publicznych takich krajów jak: Niemcy, Wielka Brytania, Węgry, Polska. Uwzględniono także charakterystyczne doświadczenia innych państw członkowskich w celu wskazania zalet i wad realizowanych strategii konsolidacji fiskalnej.
Zastosowane metody ilościowe wykorzystane zostały zarówno do zbadania zależności między saldem budżetowym a innymi zmiennymi makroekonomicznymi, jak też do identyfikacji zmian w potencjale ekonomicznym państw członkowskich oraz w ocenie procesów konwergencji gospodarczej.
Publikacja wnosi do dyscyplin finanse i ekonomia nowe, cenne treści. Są one wielkim wkładem w dyskusję nad finansami publicznymi i zarządzaniem nimi w Unii Europejskiej i w poszczególnych krajach członkowskich. Jest to dzieło oryginalne i nowatorskie. Na uwagę zasługują wnikliwość, dociekliwość, skrupulatność z jaką autorzy przeprowadzili badania i zaprezentowali ich wyniki. Temat pracy i poruszone w niej problemy są ze wszech miar aktualne. Kryzys finansów publicznych w krajach Unii Europejskiej, szczególnie w obszarze euro, słabość koordynacji polityki fiskalnej wymagają nowego spojrzenia na problemy finansów publicznych. Książka zawiera świeże spojrzenie nie tylko na te problemy, ale również reformy w Unii Europejskiej, jak i w poszczególnych państwach członkowskich. Z pewnością będzie wspaniałą lekturą dla naukowców (zarówno ekonomistów, finansistów jak tez politologów i socjologów), studentów studiów ekonomicznych, dziennikarzy, polityków.
Prof. dr hab. Sławomir I. Bukowski,
Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu
strony 172-173(pdf)
139 KB